۱۳۹۰ شهریور ۱۸, جمعه

چشم‌هایم را سند می‌گذارم تا فرزندم به مرخصی بیاید

ronaghi_hosein_110730خانه حقوق بشر ایران/ دهمین سالگرد وبلاگ‌ستان پارسی در حالی سپری شد که چندین از وبلاگ‌نویس همچون حسین رونقی ملکی، عماد بهاور، حسین درخشان، هانیه فرشی و… همچنان در زندان هستند.
حسین رونقی ملکی که هم اکنون در بند ۳۵۰ زندان اوین به سر می‌برد، دوران محکومیت ۱۵ ساله‌ی خود را سپری می‌کند. رونقی از تاریخ ۲۲ آذر ماه ۱۳۸۸ در خانه‌ی پدری‌اش در شهر ملکان در نزدیک تبریز بازداشت و یک روز پس از آن به زندان اوین منتقل شد. این وبلاگ‌نویس به مدت ۱۰ ماه در سلول‌های انفرادی بند ۲ الف زندان اوین تنها و با زندانیان دیگر در آن‌چه که به زعم دستگاه قضایی «بازداشت موقت» است، در بازداشت بود، تا این‌که در مهر ماه سال گذشته ۱۵ سال حبس تعزیری برایش از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب صادر و محکوم به ماندن در زندان اوین شد...

خانواده‌ی رونقی در مورد آخرین وضعیت وی می‌گویند که وی نیاز به مرخصی استعلاجی برای درمان خود در بیرون از زندان دارد، اما مسئولان قضایی با آن مخالفت می‌کنند.
احمد رونقی ملکی پدر حسین ملکی در این رابطه به «خانه حقوق بشر ایران» گفت: «هفته‌ی گذشته نیز دادستان تهران را ملاقات کردیم، نامه‌های پزشکی قانونی را که برای ادامه‌ی درمان حسین در بیرون از زندان صادر شده است را برای ایشان ارسال کردیم، اما هنوز جوابی نگرفته‌ایم.»
پدر این وبلاگ‌نویس زندانی گفت: «حاضرم برای این که حسین به مرخصی بیاید و بتوانم پسرم را در بیرون از زندان درمان کنم، چشم‌های‌ام را به عنوان سند بگذارم. من نمی‌خواهم سلامتی فرزندم در زندان به خطر بیافتد. می‌گویند حسین اگر مرخصی بیاید فرار می‌کند و دیگر بر نمی‌گردد، اما من چشم‌های‌ام و اعضای بدن‌ام را به عنوان وثیقه می‌گذارم. فقط بگذارند حسین به مرخصی بیاید.»
این وبلاگ‌نویس از ابتدای بازداشت تا کنون که نزدیک به ۲۰ ماه از آن می‌گذرد بدون یک روز مرخصی در زندان به سر می‌برد. پدر و مادر وی هر هفته برای ملاقات با او از تبریز مسافتی طولانی را تا تهران سفر کنند.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

بنا به احترام به آزادی بيان, نظرات بدون تاييد ثبت ميشوند.