در حالی كه با انتشار فهرست تازه گروه های تروریستی وزارت خارجه آمریكا و باقی ماندن نام گروهك تروریستی مجاهدین خلق، تلاشها و پول خرج كردن های این گروه ناكام مانده، انتشار اطلاعاتی از به اصطلاح تظاهرات! حمایتی از این گروه در واشنگتن، رسوایی تازه ای را برای آنها به بار آورده است.
به گزارش خبرنگار «آینده»، در حالی كه این گروه به كمك چند رسانه بعثی و عربی تلاش كرده اند این برنامه را "تظاهرات بزرگ ایرانیان آزاده"! جلوه دهند، بررسیهای خبرنگاران آمریكایی نشان داد اكثر شركت كنندگان در این برنامه، افراد بازنشسته، بی بضاعت یا بی خانمان بوده اند كه با دریافت هزینه سفر به واشنگتن و غذای مجانی، حاضر شده اند لباس و پلاكارد گروهی را كه اصلا نمی دانند چیست را استفاده كرده و برای آن شعار دادند.
البته این روش معمول این سازمان است كه قبلا هم در شهرهای دیگر اروپایی به كار گرفته شده بود.
وبلاگ آلفرد در این زمینه نوشت: مجاهدین خلق در ماههای اخیر تلاش زیادی كرده اند تا به روش های مختلف از لابیگری در میان مقام های سابق آمریكا و كنگره این كشور گرفته تا با پرداخت پولهای كلان به شخصیت های سیاسی و برگزاری همایش و تجمع، به وزارت خارجه آمریكا فشار وارد كرده و آن را وادار به خروج نام آنها از لیست سازمانهای تروریستی خارجی دولت آمریكا بنمایند.
در تازه ترین این تلاشها روز جمعه ۲۶ آگوست (۴ شهریور) تجمعی چند صد نفره در حمایت از این گروه در جلوی ساختمان وزارت خارجه آمریكا شكل گرفت. طبق معمول، سایت های وابسته به این سازمان تروریستی اقدام به پوشش خبری گسترده این تجمع تحت عنوان “تظاهرات بزرگ ایرانیان آزاده در واشنگتن”! نمودند. پس از این اتفاق كنجكاو شدم ببینم واقعا افراد شركت كننده در این تجمع ها چه كسانی هستند. پس از مدتی جستجو در اینترنت و مطالعه مقاله های خارجی و تماشای ویدئو مصاحبه با عده ای از شركت كنندگان متوجه شدم كه اساسا عده كثیری از افراد شركت كننده در این تجمع ها آمریكاییان بازنشسته، از كار افتاده، فقیر یا بی خانمانی هستند كه اصلا نمیدانند سازمان مجاهدین خلق چیست، از چه كسانی تشكیل شده یا اینكه چه سابقه خشونت بار و تروریستی دارد.
 | |
| ایرانیان؟! شركت كننده در تجمع حمایتی از مجاهدین در جلوی ساختمان وزارت خارجه آمریكا |
این افراد با خرج مجاهدین از مسافت های طولانی برخی مثلا از كالیفرنیا به واشنگتن آورده شده، اسكان داده شده و سپس به این تجمع آورده شده بوده اند. به این افراد تنها گفته شده بوده است كه مجاهدین مخالف رژیم جمهوری اسلامی و به دنبال برقراری حكومتی پایبند به حقوق بشر و دموكراسی در ایران است. به آنها گفته شده بوده كه ماندن مجاهدین در لیست، به معنای مرگ ۳۴۰۰ نفر انسان مستقر در كمپ اشرف خواهد بود. این عده هم از روی دلسوزی! و نیز از آنجایی كه مخارج سفرشان تمام و كمال پرداخت میشده است به واشنگتن آمده اند! در زیر خلاصه مقاله افشاگرانه منتشر شده در یكی از سایت آمریكایی در این ارتباط ارائه میشود.
زید جیلانی خبرنگار این سایت به میان تجمع كنندگان رفته و به مصاحبه با آنها پرداخته است. وی مینویسد: “در میان جمعیت عده زیادی غیر ایرانی حضور داشتند كه لباس، پیشانی بند یا حتی جلیقه های زرد رنگ منقوش به پرچم و آرم سازمان مجاهدین خلق و تصاویر رهبران آنها یعنی مریم و مسعود رجوی را پوشیده بودند. این گروه اطلاعات بسیار اندكی راجع به ماهیت مجاهدین خلق داشتند و در حین مصاحبه هنگامی كه علت حضور آنها در این تجمع را میپرسیدم به من تنها جوابهایی كلیشه ای میدادند و میگفتند كه برای حمایت از حقوق بشر و دموكراسی به آنجا آمده بوده اند. برخی از آنها حتی نام ام ای كی (مخفف نام مجاهدین خلق به انگلیسی) را هم اشتباه تلفظ میكردند!”او میگوید: “برخی از شركت كنندگان با اتوبوس به محل آورده شده بوده اند. هزینه تردد، خوراك و اسكان آنها پرداخت شده بوده است.”
یكی از شركت كنندگان ملوین سانتیاگو، فرد بی خانمان ۲۳ ساله ای است كه در پناهگاه بی خانمان ها در جزیره استاتن نیویورك زندگی میكند. او به گزارشگر گفته است كه روز قبل از تجمع دوستش پلاكاردی در این ارتباط را در محل كلیسایی كه همه روزه برای دریافت غذای مجانی به آنجا میرفته، دیده است. از آنجاییكه هزینه رفت و آمد و غذای آنها تمام و كمال پرداخت میشده است، تصمیم گرفته اند كه به همراه ۱۰۰ نفر دیگر به وسیله چهار اتوبوس اجاره ای به محل تجمع بروند. ملوین در مصاحبه با خبرنگار اذعان میكند كه فرصت كافی در مورد كسب اطلاع در مورد مجاهدین نداشته و فكر میكرده اسم گروه “اشرف” هست و كارش حمایت از افراد مستقر در كمپ اشرف میباشد.دو نفر دیگر از شركت كنندگان آمریكایی، همراه با دوست ایرانی خود از آركانزاس به واشنگتن آمده اند. یكی دیگر از شركت كنندگان در تجمع، بازیكن آمریكایی سابق تیم صبا باتری است كه هدف خود از شركت در تجمع را حمایت از حقوق بشر در ایران اعلام میكند. او میگوید از طریق كلیسایی كه برای عبادت به آنجا میرود، از برگزاری این برنامه مطلع شده است. او اذعان میكند كه اصلا نمیداند ام ای كی (سازمن مجاهدین خلق) چیست.
همانطور كه از این مصاحبه و جواب های شركت كنندگان آمریكایی از همه جا بی خبر حاضر در این تجمع برمی آید، عناصر گروه تروریستی مجاهدین خلق از اعتماد و خوش قلبی این افراد سوء استفاده و از آنها برای رسیدن به اهداف سازمانی خود، استفاده ابزاری نموده است. به احتمال زیاد حتی این افراد هم اگر از سابقه مجاهدین در ترور آمریكایی ها و دست زدن به عملیات های متعدد خرابكاری و مشاركت در قتل عام كردها و شیعیان توسط صدام در اویل دهه ۹۰ آگاه بودند، هرگز در چنین تجمعاتی حاضر نمیشدند.
در این حال اول پیلار ـ مدیر تحصیلات تكمیلی برنامه مطالعات امنیتی دانشگاه جورج تاون و افسر اطلاعاتی و امنیتی پیشین در امور خاور نزدیك و جنوب آسیا ـ در مقاله‌ای نوشت: " افرادی كه حمایت خود را به گرفتن پول و چك می‌فروشند واقعا مستحق شرمساری هستند اما آن‌هایی نیز كه این كار را برای یك یا دو وعده غذا انجام می‌دهند شاید سزاوار ترحم و دلسوزی ما باشند. آن دسته نیز كه بر اساس این باور غلط كه ایران دشمن است و دشمن دشمن من، دوست من است وارد این بازی شده‌اند، باید بدانند كه این كه كسی دشمن دشمن شما باشد لزوما به این معنی نیست كه دوست شما است.
به گفته او، حتی با كنارگذاشتن تمامی این موارد، یك نكته بسیار مهم مربوط به آیین دادرسی نیز در این جریان دارای اهمیت است. با در نظر گرفتن این مورد خاص حمایت از این گروه بازهم جای مخالفت دارد. تصمیم وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریكا برای حذف مجاهدین خلق ـ كه تمامی این تلاشها در راستای تحت تاثیر قرار دادن آن هستند ـ یك تصمیم‌گیری فردی در راستای تعیین سیاست خارجی دولت آمریكا نیست. این تصمیم‌گیری در حقیقت بازتاب و استفاده كامل از اصول مندرج در قانون مبارزه با تروریسم و مجازات اعدام مصوب سال 1996 است كه بر اساس آن فهرست سازمان های تروریستی تهیه میشود.
پاول پیار معتقد است: روند مربوط به قرار دادن یك گروه تروریستی در این فهرست و یا تایید مجدد آن نه تنها مربوط به وارت امور خارجه است بلكه به طور كامل با وزارت دادگستری و جامعه اطلاعاتی نیز درگیر است. این كار یك روند حقوقی و اجرایی طولانی است و من به عنوان فردی كه در تهیه اولین فهرست سازمانهای تروریستی نقش داشته‌ام می‌توانم این نكته مهم را تایید كنم. معیارهای مهم در این راستا، دخالت در فعالیت‌های تروریستی و تاثیر بر منافع آمریكاست (این معیار معادل انجام حملات تروریستی علیه اهداف آمریكایی نیست). انجام یك حمله تروریستی ضد آمریكایی معیار قرار گرفته شدن در این فهرست نیست.
وی در پایان مینویسد: با این حال وزیر امور خارجه نباید به آن چه كه "ملوین سنتیگو "و دیگر بی‌خانمان‌های گرسنه‌ای كه در مقابل دفتر او فریاد می‌زنند و یا گفته‌های سخنرانان اجاره‌یی كه پولهای كلانی را دریافت كرده‌اند، توجه كند. او حتی به گفته من نیز نباید توجه كند بلكه كافی است پنجره‌های دفتر كار خود را ببندد و تنها براساس قانون و آن چه كه مقامات وزارتی و آژانس‌های اطلاعاتی به وی می‌گویند، تصمیم‌گیری كند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
بنا به احترام به آزادی بيان, نظرات بدون تاييد ثبت ميشوند.